woensdag 27 december

Beste albums van 2023 volgens programmeur Henk Koolen

Het aanbod van nieuwe muziek was ook in 2023 weer overweldigend. Programmeur Henk Koolen beluisterde dit jaar honderden nieuwe releases en gidst je langs de meetlat van zijn smaak met een solide top 25.

De vijfentwintig beste albums van 2023 volgens PAARD-programmeur Henk Koolen 

 

Amaarae – Fountain Baby (Interscope) 

 Amaarae is een Amerikaanse zangeres met Ghanese roots en dat hoor je terug in haar muziek die een mix is van R&B, afrobeat en alté. ‘Fountain Baby’ is haar tweede album. 

Animal Collective – Isn’t It Now? (Domino) 

 Zo goed als op ‘Merriweather Post Pavillion’ zal Animal Collective niet meer worden, maar ‘Isn’t It Now?’ komt heel aardig in de buurt. Avantgarde waar je vrolijk van wordt. 

Thomas Azier – The Inventory Of Our Desire (Thomas Azier) 

Nu de hype rondom zijn persoon wat gaan liggen is komt Thomas Azier met xijn in eigen beheer uitgebrachte beste werk tot nu toe. Melancholisch en inventief gearrangeerd.  

 

 

Jaimie Branch – Fly Or Die Fly Or Die Fly Or Die (International Anthem) 

 Trompettiste Jaimie Branch overleed in 2022 en het postuum uitgebrachte ‘Fly Or Die Or Die Fly Or Die’ (met als ondertitel World War) laat horen wat een ontzettend verlies dat is. Hét jazz-meesterwerk van het jaar.  

Complete Mountain Almanac – Complete Mountain Almanac (Bella Union) 

 Complete Mountain Almanac is een duo dat bestaat uit de Scandinavische singer/songwriter Rebekka Karijord en de Amerikaanse kunstenares Jessica Dessner. Dat is een achternaam die een belletje doet rinkelen en haar broers Aaron en Bryce, die we kennen van The National hebben 

een grote inbreng in het album. Samen maken ze verstilde folk-achtige muziek op een album dat het verstrijken van een jaar beschrijft.  

McKinley Dixon – Beloved! Paradise! Jazz?! (City Slang) 

 Ook het tweede album van McKinley Dixon behoort tot de beste albums van het jaar van release. 2023 was geen slecht jaar voor hip hop, maar Dixon’s plaat stak er wel echt bovenuit.  

 

James Ellis Ford – The Hum (Warp) 

 Engelsman James Ellis Ford heeft als muzikant (Simian Mobile Disco, Last Shadow Puppets) en producer (Klaxons, Arctic Monkeys, Depeche Mode, Everything Everything) zijn sporen al ruimschoots verdiend. ‘The Hum’, Ford’s solo-debuut is een inventief chill-album met vooral referenties aan het werk van Brian Eno en de Canterbury-scene uit de jaren zeventig. 

HMLTD – The Worm (Lucky Number) 

 Je moet het maar durven: HMLTD bracht met tweede album ‘The Worm’ zo waar een rockopera uit. Het verhaal gaat over een worm die Engeland op dreigt te eten. Om het muzikaal vorm te geven heeft HMLTD een heel scala aan muziekstijlen nodig: van jazz tot psychedelica, van singer/songwriter-achtige ballads tot progrock.  

 

Lonnie Holley – Oh Me Oh My (Jagjaguwar) 

 Lonnie Holley, 73 jaar oud inmiddels, is een Amerikaanse beeldend kunstenaar, die sinds 2013 ook muziek uitbrengt. Holley maakt zich als kunstenaar sterk voor het werk van moderne African-American kunstenaars en zijn muziek, hoe experimenteel ook, staat in die traditie. Jacknife Lee (R.E.M., U2) produceerde het album en onder andere Bon Iver en Sharon van Etten duiken op als muzikale gasten. 

Sofia Kourtesis – Madres (Ninja Tune) 

 Danceproducers die afkomstig zijn uit Peru: daar hadden we er nog niet veel van. Sofia Kourtsesis woont tegenwoordig in Berlijn maar verloochent haar Zuid Amerikaanse roots niet. Vrolijk-stemmende en opwindende muziek voor de alternatieve dansvloer. 

 

Yazmin Lacey – Voice Notes (Yazmin Lacey) 

 Yazmin Lacey is een Engelse muzikante die een boeiende mix van jazz, R&B, funk en soul maakt. Haar zelf uitgebrachte debuutalbum werd geproduceerd door Dave Okumu (van de band The Invisible).  

Lankum – False Lankum (Rough Trade) 

 Folk lijkt aan een nieuwe opmars bezig. Het Ierse Lankum is de stevigste van de bands die zich door traditionele volksmuziek laten beïnvloeden. ‘False Lankum’ is al weer hun vierde album en het is het beste dat ze tot dusver gemaakt hebben.  

Steve Mason – Brothers & Sisters (Domino) 

 Steve Mason was één van de belangrijkste leden van de Schotse Beta Band. Na het uiteenvallen daarvan was hij actief onder de naam King Biscuit Time en met ‘Brothers & Sisters’ brengt hij zijn vijfde solo-album uit. Nog altijd valt zijn muziek slecht te categoriseren: het is avontuurlijke indie-pop met dit keer ook invloeden uit wereldmuziek.  

Lisa O’Neill – All Of This Is Chance (Rough Trade) 

 Nog meer moderne folkmuziek, waarbij Lisa O’Neill vooral houdt van de donkere kant van het genre. Voor wie er oor voor heeft hebben haar teksten een cynische ondertoon die soms weemoedig en dan weer humoristisch van aard zijn. 

 

Oxbow – Love’s Holiday (Ipecac) 

 Oudgedienden Oxbow keren met hun eerste album sinds 2017 verrassend terug aan de frontlinie van de Amerikaanse gitaarunderground. 

ØXN – CYRM (ØXN) 

 Zangeres/gitariste Katie Kim, Percolator-drumster Eleanor Myler en LANKUM-leden Radie Peat en John “Spud” Murphy vormen het onuitspreekbare ØXN en maakten met ‘CYRN’ een dark folk-meesterwerk. 

Puma Blue – Holy Waters (Blue Flowers) 

 De heerlijkste huiskamerplaat van 2023 komt op naam van Londenaar Jacob Allen a.k.a. Puma Blue. Prachtige chill-muziek met soms behoorlijk zware onderwerpen in de teksten. 

Ratboys – The Window (Topshelf) 

 Ratboys is een punky rammelpop-bandje uit Chicago dat in zangeres Julia Steiner een begenadigd liedjesschrijver in de gelederen heeft.  

 

Sampha – Lahai (Young) 

 Sampha deed er zeven jaar over om met een opvolger voor ‘Process’ te komen, maar het wachten wordt beloond. Inventieve R&B met gastrollen voor onder meer Yussef Dayes, Ibeyi en Yaeji.    

Sleep Token – Take Me Back To Eden (Spinefarm) 

 Sleep Token is een anoniem gemaskerd collectief dat met metal als uitgangspunt uiteenlopende stijlen en genres combineert van soul tot ambient en avantgarde. Ze doen daarmee wel enigszins denken aan Zeal & Ardour.  

Squid – O Monolith (Warp) 

 Het tweede album van Squid is net als debuutplaat ‘Bright Green Field’ geweldig en bewijst dat de band hoort bij de meest avontuurlijke en vernieuwende acts uit Engeland van de laatste jaren.  

Sufjan Stevens – Javelin (Asthmatic Kitty) 

 Genie Sufjan Stevens combineert op ‘Javelin’ de beste elementen uit zijn ‘Carrie & Lowell-achtige akoestische catalogus en zijn meer georkestreerde werk tot zijn beste album in jaren.  

Emma Tricca – Aspirin Sun (Bella Union) 

 Emma Tricca is een Italiaanse singer/songwriter die al op jonge leeftijd in UK en de USA terecht kwam. Daar leerde ze leden van Sonic Youth en The Dream Syndicate kennen, die ook meespelen op ‘Aspirin Sun’. Het album staat vol met melancholische songs die blijvend intrigeren.  

Wargasm – Venom (Island) 

 Digital harcore, wie zegt het nog wat? Wargam laat de tijden van Atari Teenage Riot herleven. ‘Venom’ is echter tongue-in-cheek genoeg om er vooral een partygevoel van te krijgen. Allen in de moshpit!  

 

Beluister de vijfentwintig albums via: Beste albums 2023 volgens Henk