Gregory Page, een geboren en getogen Londenaar, kwam op vroege leeftijd al in aanraking met de onweerstaanbare charme van ‘Jazz Parisien’ en gypsyjazz. Als slungelige tiener toonde hij meer interesse in 78rpm platen dan in een studie en droomde hij al luisterend weg op zijn slaapkamer. Over succes in de muziek en, zoals hij zelf zegt op zijn website, “net als Billie Holiday een Afro-Amerikaanse Blues zangeres te worden”.
Nadat Page naar Amerika emigreerde, luisterde hij dagenlang naar muziek uit ’the bad old days’, samen met zijn mentor Lou Curtis. Geïnspireerd door de oude grammofoonplaten ontwikkelde Gregory Page zijn manier van muziek schrijven en zingen tot het soort jazz dat weemoed uitademt naar tijden die we nooit zelf hebben beleefd. Tijden waarin contrabassen langzaam voortploeterden en zachte tapijtjes legden, piano eigenwijs boven alle klanken uitstak en drums teder werden beroerd. Tijden waarin de gitaar klonk alsof deze werd bespeeld door Parijse zigeuners onder de Pont de Bercy. De stem van Page komt in deze samenstelling van klanken perfect tot zijn recht: verzachtend, vertrouwd en dichterlijk.
Zelf ziet Page eruit alsof hij in de jaren ’20 in een tijdmachine is gestapt om ons ruim negen decennia later van mooie muziek te voorzien. Immer strak in pak, al dan niet met goed, brengt deze charmante heer de sfeer van de vroegere Parijse jazzclubs naar het Haagse heden.
Deze keer tourt Gregory Page met een trio in plaats van een kwartet:
Gregory Page – vocals, guitar
Sky Ladd – piano
Josh Hermsmeier – percussion
Tess et Les Moutons Magnifiques zijn geïnspireerd door de grote chansonartiesten die de afgelopen acht decennia hebben getracht Parijs in muziek en tekst te vatten. Met een gevarieerd repertoire, van Edith tot ZaZa, van Camille tot Charles (Welke? Allemaal!), proberen Tess en haar Moutons een klein stukje ‘Vie Parisienne’ naar Nederland te halen en hun eigen honger daarnaar te stillen.
