“De nummers op dit album hebben niet veel resolutie”, zegt Brian Dunne “Als schrijver kan je instinct zijn om te proberen de dingen in nette strikjes te wikkelen en iedereen te beloven dat alles goed komt, maar dat voelde gewoon niet echt voor mij.” En het resultaat is: een mix van zwarte humor en indringende zelfreflectie die tegelijk vintage, modern, vertrouwd, vreemd, hoopvol maar bovenal fantastisch klinkt.