Sef dook de studio in met producer Tom Meijer, vergezeld van een set oude demo’s. Een aantal van die demo’s zouden de basis gaan vormen voor de nieuwe muziek, maar het duo gooide vooral heel veel om. Het idee was heel duidelijk: de clash tussen mens en machine moest de rode draad zijn op de plaat, zowel in de teksten als de muziek. De nieuwe weg die op het vorige album Ik Zou Voor Veel Kunnen Sterven Maar Niet Voor Een Vlag was ingeslagen, werd doorgezet, maar op een andere manier verkend. Sefs voorliefde voor elektronische muziek klinkt duidelijk door op het album, met hoorbare invloeden uit zijn eerdere werk. Nicky Hustinx speelde de drums op de plaat live in, waardoor de elektronische kant van de muziek een heel menselijke tegenpool kreeg.
“Het moest meer poppy worden, ik wilde kijken of ik na een woordige rapplaat dingen ook bondiger kon vertellen.” Het resultaat is een verzameling tracks waarop Sef zichzelf meerdere creatieve beperkingen oplegde en de uitdaging aanging om op een andere manier te schrijven. Een leerzame ervaring en tekenend voor hoe hij zichzelf steeds opnieuw weet uit te vinden, zonder in te boeten aan herkenbaarheid.
Maar Sef wil vooral muziek blijven maken die ertoe doet. Muziek die zowel toegankelijk als inhoudelijk sterk is en de luisteraar laat voelen hoe het is om mens te zijn. Iets dat volgens hem hard nodig is in deze donkere tijden.
Sef (Yousef Gnaoui, 22 juni 1984) is al jaren een belangrijke speler binnen de Nederlandse scene. Hij scoorde meerdere hits, zowel onder zijn eigen naam als met andere projecten, maakte podcasts en won verschillende prijzen. Hoewel hij al langere tijd in the game is, weet Sef relevant te blijven en steeds weer te verrassen met zijn eigenzinnige muziek, waarin hij zijn artistieke grenzen blijft verleggen.
