MARILLION

woensdag 30 november 2011 2011

Dit is de verplaatste show van WTC Expo Leeuwarden, reeds gekochte Ticketservice kaarten verlenen toegang tot het concert in het Paard.

Pop/Rock
archief
  • Grote zaal
  • 18:30
  • 19:30
Nieuwsbrief

Marillion is één van de beste bewaarde geheimen van de Britse muziek: leveranciers van soulful, krachtige en vaak ontroerend muziek, met een goede en sterkte reputatie voor het geven van prachtige liveshows die een brede groep aanhangers vanuit de hele wereld heeft weten te vangen.

Steve “h” Hogarth is de frontman (oorspronkelijke leadzanger “Fish” heeft in 1988 de band verlaten) en heeft een nieuw energie aan de band gegeven toen hij in 1989 in de band kwam als leadzanger en tekstschrijver.

Voorspellingen van ondergang zijn snel verdreven aangezien Hogarth, samen met de andere bandleden, een nieuw impuls gaf en het klassiek Marillion’s geluid constant wist uit te vinden.

Na de lancering van “marillion.com” in 1999, heeft de band de druk van een platenmaatschappij voor eens en voor altijd verbannen door zelf een eigen platenlabel te starten. Dankzij deze zet konden de heren van Marillion muziek maken dat helemaal bij hun past.

Dankzij de geprezen (en vaak gekopieerd) op Internet gebaseerde rock ‘n roll bedrijfsmodel, heeft Marillion een uniek en intieme relatie met zijn fans kunnen opbouwen. Van sponsordeals voor hele tours in De Verenigde Staten tot het financieren van opnames van recente albums, Marillion’s wereldwijde fanbase is uniek.

Als gevolg heeft Marillion de mogelijkheid gekregen om uit de standard muziek industrie te stappen en zijn eigen pad te kunnen nemen. Met ‘Anoraknophobia’ heeft Marillion de kans geboden aan de fans het album 12 maanden voor de release te kunnen bestellen. Maar liefst 12,000 mensen hebben zich aangemeld, om het opnemen te financieren. Deze actie heeft de band herhaald in 2004 voor ‘Marbles’, maar ditmaal werd het geld gebruikt voor een campagne voor de promotie van de lancering. Toen de singles “Don’t Hurt Yourself” en “Your’re Gone” de Britse Top 20 hadden bereikt, iedereen in de muziekwereld was verbaasd. Niet slecht voor een band dat geen grote platenmaatschappij achter zich heeft.