ANDREW COMBS

Vervaagd de vlakken tussen americana, indie en warmbloedige pop.

donderdag 10 januari 2019 8367

Tijdschema:
19:30 deur open
20:00 Charlie Whitten
20:50  Andrew Combs

Prachtige country met ’70s feel nieuw leven inblazen, dat leek de missie van de uit Nashville afkomstige Andrew Combs toen hij in 2016 voor een kleine zaal vol Americana-fans stond. Inmiddels heeft hij lang en breed bewezen dat zijn muzikale talent omvangrijker is. Met zijn wonderschone, melancholieke stem (die vooral in de hoogte werkelijk voor kippenvel zorgt) snijdt hij de vlakken tussen Americana, Indie en warmbloedige pop. Zijn songs krijgen tot slot een badje in een weelderige melange van gitaar en violen

“An incredible talent who deserves more recognition… It’s been a long time since I‘ve heard hitting rock bottom sound so sweet.”– WIDE OPEN COUNTRY.
“De stem van Combs die we, geheel subjectief natuurlijk, tot een van de mooiste uit het genre rekenen..” AltCountry *****

 

Voor liefhebbers van Roy Orbison, Jim Croce, Jeff Buckley americana country
archief
  • Kleine Zaal
  • 19:30
  • 20:00
Nieuwsbrief

Ouder worden komt met gebreken en Combs is hier geen uitzondering op, zo zijn zijn teksten doordrenkt met zorgen over het politieke klimaat en milieuverandering. Nu hij vader is geworden begint ook hij zich af te vragen in wat voor wereld zijn kinderen op moeten groeien. Op zijn track Dirty Rain ziet hij de toekomst treurig in, een toekomst waarin zijn kinderen alleen nog maar in de regen zullen spelen. Afgelopen juli kwam hij terug, dit keer met een album met covers die invloed hebben gehad op zijn leven (waaronder van The Strokes) én 1 eigen nummer, vandaar ook de naam 5 covers & a song.

In zijn voorprogramma staat een act waarvan we zouden kunnen zeggen dat hij een oude ziel heeft. Charlie Whitten grijpt met zijn nummers enerzijds terug naar Pink Floyd, en anderzijds klinkt het zoals Simon and Garfunkel. De muziek die Whitten maakt voelt vertrouwd, de klanken zijn als een warme deken tijdens een koude winteravond.

“ Wat een pracht, wat een fijne melancholieke zangstem en wat een smaakvolle strijkarrangementen. “

De Volkskrant