I am the Law is een band uit Delft, bestaande uit leden Jelle Imbos, Sander van Venetië en Stijn Wolterink. De band is in 2009 ontstaan en heeft al verschillende samenstellingen gehad. Net als de samenstelling van de band, verandert ook de manier van muziek maken in de loop der jaren. De voorliefde voor popmuziek uit de jaren ’60 komt dan al snel boven drijven. De band maakt rauwe, melodieuze liedjes met harmonieuze samenzang en een duidelijke structuur. De liedjes zijn met veel verschillende invloeden doorspekt. Zo hoor je duidelijk blues en rock & roll invloeden, maar ook pop en folk zijn genres die in de muziek terug te vinden zijn. Na een aantal succesvolle optredens in 2011 wordt besloten een EP op te nemen. Deze EP met de veelzeggende titel ‘We’re Back!’ is inmiddels te downloaden op bandcamp. In 2012 heeft I am the Law een aantal mooie optredens gegeven waaronder het ZOMERfestival TU Delft met o.a. Blaudzun, DI-RECT, F en Case Mayfield en IO-festival met Lola Kite en De Kraaien. Daarnaast won I am the Law het open podium van Café Vlaanderen. De band ‘I am the law’ speelde aanstekelijke nummers die op sommige momenten deden denken aan The Beatles, maar plots konden omslaan naar de rauwheid van the Eagles of Death Metal. In januari 2013 komt de tweede EP van I am the Law uit. Op deze plaat laat de band zich van zijn meest veelzijdige kant zien, klaar om pop minnend Nederland te veroveren. Indien je de kans krijgt, schroom dan niet deze heren live aan het werk te zien. De live optredens van I am the Law zijn uniek, energiek en een genot om naar te luisteren. 100%-entertainment-guaranteed!
The Selfemployed
Live hoor en zie je een intense show met muziek die onder de huid gaat zitten. Met overgave en energie weet the SelfEmployed het publiek te bereiken en hoopt zo een stapje dichterbij (inter)nationale erkenning te komen.
De band sleepte de titel “aanstormend talent” binnen door te winnen bij de Cock de Jong Foundation en verovert daarmee o.a. een plek op het Indian Summer Festival 2013. De band maakte indruk op de jury met soepel samenspel en geraffineerde rock, die enigszins is te vergelijken met het Britse Elbow: gedragen patronen, verassende omschakelingen en opbouwen naar een climax.
