Eitzel’s meest recent uitgebrachte soloalbum, ‘Don’t Be A Stranger’, was eigenlijk bedoeld als nieuw werk voor American Music Club. Tijdens de opnames werd duidelijk dat de nummers meer geschikt waren voor een solo album. Hij stapte met zijn naar eigen zeggen “verschrikkelijke demo’s” naar de oprichters van Merge Records, die “Oh Mark. Echt?” verzuchtten. Toch zette hij door.
In 2011 moest de artiest noodgedwongen een stap terug nemen, nadat hij een hartaanval kreeg. Hij was geforceerd zijn levensstijl en gewoontes te herevalueren gedurende een maandenlange periode van bedrust. Tegen het einde van het jaar was Mark genoeg hersteld om de opnames te hervatten, waarbij hij door een gulle donatie van een oude vriend die de loterij had gewonnen de kans kreeg om met producer Sheldon Gomberg te werken.
Op dit album is zijn songwriting simpeler en de teksten meer recht-voor-zijn-raap. Toch weet hij een bepaalde gekwelde sfeer vast te leggen. Over gebroken beloften, achtergebleven mensen, de wanhoop wanneer er aan het eind van het geld nog een stuk tijd over is, en uiteindelijk, aan de wortel van elk nummer: de onzekerheid over wat komen gaat.
“If Leonard Cohen’s voice is a story about the passage of time and Levon Helm’s is a story about losing what is most precious to you, Eitzel’s is about the circuitous roads we take in search of ourselves.” – Pitchfork.com
