Gitaar, mandoline, bas en banjo: ze vormen vaak de basisbezetting van een doorsnee bluegrass groep. Joy Kills Sorrow is in de verste verte geen doorsnee, in geen enkel opzicht conservatief, nergens verzadigd. Joys kills sorrow is het allerbeste wat de serieuze, vooral songgerichte country of Americana ons op dit moment te bieden heeft.
Zangeres Emma Beaton heeft een stemgeluid dat klagend, ontroerend en gelijkertijd meeslepend is. Bassiste Bridget Kearney beroert de grote bas met een vrije jazzy benadering en zorgt voor lekkere vette, maar nergens opdringerige loopjes. Matthew Arcara is een zeer gedegen gitarist, die weet wat begeleiden is en niet de macho op de snaren uithangt door vingerstruikelende soli te produceren. Banjospeler Wesley Corbett speelt eerder subtiel en ingetogen dan extravert en knallend, terwijl Jacob Jolliff de fijnafwerking op mandoline verzorgt. En tja, als ze dan dicht in de buurt komen van wat we conventioneel noemen, zoals in Send me a letter, wat spettert er dan een energie, beleving en blijmoedigheid uit. Joy kills sorrow zou je de minimalisten van de nieuwe ‘countrygrass’ kunnen noemen.
Met Joy Kills Sorrow weet je nu wat met ‘The evolving tradition’ of ‘beyond tradition’ wordt bedoeld. Het verleden herleeft op een eigen manier in het heden met dit Bostonse kwintet. Hoogstaande folk met beide benen op de grond!
Bron: www.newfolksounds.nl
John Dear Mowing Club
De club die beeldend kunstenaar Melle de Boer oprichtte na Smutfish. Zijn debuutalbum uit 2003 “Lawnmower Mind” vol met zeitgeist en melancholisch existentialisme geldt als basis van de Nederlandse ‘Country Noir’.
De Volkskrant is zeer te spreken over de cd: ‘De prettig knauwende voordracht van Melle de Boer en het prachtig ingehouden spel van zijn ervaren bandgenoten maken van liedjes als Tear Factory sinistere juweeltjes, rustend op een bedje van mooi verwoord mannenleed’.
2 jaar achtereenvolgens tourt John Dear Mowing Club als begeleidingsband en voorprogramma van Daniel Johnston door Europa. Daarna tourt de club door o.a. door Duitsland en Zwitserland en speelt op het Spotfestival in Denemarken. In 2010 wordt de band geselecteerd om Den Haag te vertegenwoordigen in Amerika met paar shows tijdens het SXSW festival in Texas.
LIMITED EDITION GEZEEFDRUKTE CONCERTPOSTER
Het Paard van Troje werkt met Kunstenaar Melle de Boer aan een prachtige gezeefdrukte concertposter-serie voor de Americana avonden in het Paard. Ook de gezeefdrukte poster van Joy Kills Sorrow is in zeer gelimiteerde oplage (genummerd en gesigneerd) op de avond zelf te koop!
Het formaat is 40 bij 60 centimeter, vierkleurendruk op zwaar papier.
John Dear Mowing Club
De club die beeldend kunstenaar Melle de Boer oprichtte na Smutfish.
‘’He used to grow flowers / The beautiful kind / Now he’s chopping them down / With his lawnmower mind.“
Verontruste kinderjaren in een sombere voorstad van Den Haag. Toch geven de ervaringen van een moeilijke jeugd zijn werk de dichtheid van gewapend beton.
Zijn debuutalbum uit 2003 “Lawnmower Mind” vol met zeitgeist en melancholisch existentialisme geldt als basis van de Nederlandse ‘Country Noir’
De Volkskrant is zeer te spreken over de cd: ‘De prettig knauwende voordracht van Melle de Boer en het prachtig ingehouden spel van zijn ervaren bandgenoten maken van liedjes als Tear Factory sinistere juweeltjes, rustend op een bedje van mooi verwoord mannenleed’.
Optredens op o.a. op Noorderslag, de Popkomm en Crossing Border.
2 jaar achtereenvolgens tourt John Dear Mowing Club als begeleidingsband en voorprogramma van Daniel Johnston door Europa. Daarna tourt de club door o.a. door Duitsland en Zwitserland en speelt op het Spotfestival in Denemarken. In 2010 wordt de band geselecteerd om Den Haag te vertegenwoordigen in Amerika met paar shows tijdens het SXSW festival in Texas.
