Waar anderen kapot zouden gaan aan drugs en foute keuzes, putte John Murry inspiratie, en weet dit te verpakken in een jasje dat doet denken aan berouwvolle folk en blues met rauwe zanglijnen.
John Murry is geboren en getogen in Tupelo, Mississippi, waar hij als ‘slome’ student op medische gronden speed kreeg voorgeschreven. Dit resulteerde in een achttien maanden lange opname in een fundamentalistische rehabilitatiekliniek voor drugsverslaafden.
Een aantal jaren terug verhuisde hij naar Oakland, Californië, naar eigen zeggen vanwege Mexicaanse Coca Cola. Over de albums die Murry schrijft en opneemt met Bob Franken zegt Jim Dickinson het volgende: “Het klinkt als een verloren uitroep in muziekvorm. Koud als het mes van een moordenaar. Brandend als de hitte van een gebruikt pistool.”
Hier en daar klinkt de muziek heel groots, met achtergrond zangers, panoramische gitaargeluiden, zoete pianomelodieën en een orkest van strijkers, bellen en hoorns. Maar hoe groots de muziek ook wordt, in het hart van elk nummer zit iets simpels, geschreven op een akoestische gitaar of een wandpiano. Over verlies, eenzaamheid en gigantisch verkeerde beslissingen, al dan niet gepaard gaand met schuldgevoelens.
John Murry weet hoe het klinkt om je te voelen als Elvis, moederziel alleen in Memphis, het leven vol pillen en fouten, op het punt om keihard de grond te raken.
Paul van Hulten, de man achter Man From The South, schreef zijn eerste album ‘Koblenz’ in 2009 puur voor zichzelf, zonder de intentie deze uit te brengen. Deze werd een half jaar later verstoft op een plank teruggevonden, en werd alsnog digitaal uitgebracht. Zijn invloeden bestaan uit o.a. Bob Dylan, Bruce Springsteen, Pearl Jam en Townes van Zandt, wat resulteert in prachtige melancholische en bitterzoete liederen van deze singer-songwriter.
